Is het seculier-esthetisch mogelijk of veronderstelt het voortbrengen en het begrijpen van het esthetische de aanname van het transcedente? Volgens schrijver een belachelijke vraag voor degenen, die het leven in de tijd van de 'Epiloog' d.i. de periode die het contract verbroken heeft met de 'Logos' als weergave van de aanvaarding van een wezenlijke band tussen mens en werlelijkheid. Voor schrijver is kunst juist het aangesproken worden door het mysterie van de werkelijkheid; zij leeft van de droom, op eigen schaal, het eerste 'fiat' van de schepping te herhalen, opnieuw te doorleven. Openheid voor dat mysterie hebben wij ingeruild voor geloof in de boodschap van de journalistiek, voor vertrouwen in commentaren en psychologische analyses van kunstuitingen. Op intrigerende wijze verdedigt schrijver de stelling, dat elke coherente verklaring van het menselijk esthetisch vermogen berust op de hypothese van Gods aanwezigheid in de wereld, zijn schepping. Hij onderkent de aanvechtbaarheid ervan, maar poneert haar vanuit de overtuiging zo een bijdrage te leveren tot een fundamentele revitalisering van onze Westerse cultuur. Uiterst boeiende, niet altijd even gemakkelijke, beschouwing.
(Biblion recensie, Dr. Piet Leenhouwers.)