Er bestaan zo verschrikkelijk veel boeken, dat je soms zou willen dat je iemand hebt die je persoonlijk door de literatuurgeschiedenis leidt. Librisprijs- en Constantijn Huygensprijswinnaar Willem Jan Otten constateerde op zeker moment dat de kritieken die Kees Verheul in de jaren '80 en '90 schreef, voor hem leidend geworden waren: Verheul was zijn gids, zoals Vergilius dat voor Dante was. In het eerste deel van deze "leestriptiek" verklaart Otten zijn bewondering voor Verheul in een abecedarium. In het startlemma 'Aanleiding' schrijft hij: "Maar er is nog een reden om aan deze onderneming te beginnen. Verheul brengt hem zelf onder woorden in het begin van een magistraal, groot essay over één van zijn leermeesters." ... ik moest, als me dat lukte, ook het gevoel van blijdschap op hem overbrengen dat mijn herinnering aan hem, naar ik vrijwel zeker wist, me altijd zou blijven omgeven."